نیو استریتز تایمز» در مقاله‌ای به قلم «وان هولایمی» می‌نویسد: اگر فرزند شما به راحتی درباره نابود كردن غریبه‌ها صحبت می‌كند یا در اتاق نیمه تاریك خود فیلم‌های خشونت‌آمیز تماشا می‌كند، این امر یك زنگ خطر است. كودكان در سراسر دنیا هر روز مشغول جنگ در دنیای كوچك درون جعبه‌هایی هستند كه همراه دائمی آن‌ها است. وقتی كودكی بر سر میز رستوران و هنگام غذا خوردن بر گوشه میز می‌كوبد و گوشت‌ها را از هم جدا می‌كند، والدین هیچ فكر خاصی در مورد آنان نمی‌كنند.

* اثرات این بازی‌ها فراتر از افزایش موقت رفتار و افكار خشونت‌آمیز است

این امر به غیر از آن كه آنان را تبدیل به والدینی بیش از حد مهربان كند، چه اثری دارد؟ چه اثری بر كودك دارد؟ پروفسور «كرایژ آندرسون» از مركز «مطالعات خشونت» در دانشگاه ایالتی «آیوا» می‌گوید گمانه‌زنی درباره اثرات خشونت رسانه‌ای بر كودكان بیش از 30 سال قدمت دارد. او در مطالعه‌ای به همراه دیگر محققان در آمریكا و ژاپن (در نشریه رسمی آكادمی طب اطفال آمریكا در سال 2008) پی برد كه اثرات این بازی‌ها فراتر از افزایش كوتاه مدت افكار، احساسات و رفتار خشونت‌آمیز در نوجوانان است.

رابطه مثبت شناخته شده‌ای میان عادت به انجام بازی‌های ویدئویی خشونت‌آمیز و اشكال خفیف و شدید خشونت فیزیكی وجود دارد. این مطالعه، اعتقاد به این امر كه كودكان در جوامع فردگرا مانند آمریكا بیشتر مستعد این اثر هستند را رد می‌كند. نتیجه گزارش این است: «این كه هر دو این فرهنگ‌ها منجر به اثرات عمده بلندمدت با یك شدت می‌شوند، نشان دهنده قدرت بازی‌های خشن ویدئویی در اثرگذاری بر مسیر رشد كودكان به شكلی مضر است.»

* كوچك‌ترها بیشتر در معرض پرخاشگری قرار دارند

فرضیه‌ای مشهور دیگر درباره گرایش به خشونت نیز ارائه شده است. احتمالاً این یكی را شنیده‌اید: نه، فرزند من پرخاشگر نیست، او خانواده خوبی دارد و اثرات بدی در اطراف او وجود ندارد، این موضوع در فرهنگ ما نیست. تمام كودكان اگر مدام در معرض بازی‌های خشن ویدئویی باشند، پرخاشگر می‌شوند، و كوچك‌ترها بیشتر از بزرگ‌ترها مستعد این امر هستند. عصب‌شناسان هر روز اطلاعات بیشتری درباره شكل‌پذیری مغز انسان كشف می‌كنند: چگونه مغز با ایجاد مسیرهای جدید یا جابجایی تأكید از یك قسمت مغز به قسمت دیگر، خود را با استفاده متغیر و شرایط وفق می‌دهد.

* كودكان عصر دیجیتال، مهارت‌های یادگیری سنتی را از دست داده‌اند

كلاً فن‌آوری چیز بدی نیست، اما كودكی را تصور كنید كه چندین ساعت در روز پای دستگاه «پلی استیشن» خود نشسته و بیگانگان جهش‌یافته را نابود كرده یا در سرزمین‌های مجازی سفر می‌كند. فن‌آوری دیجیتال چگونه این كودك را تغییر می‌دهد؟ قبلاً هم بارها این مطلب گفته شده است، اما اجازه دهید باز هم تكرار كنیم. دكتر «گری اسمال»، استاد روان‌پزشكی و علوم زیست رفتاری در دانشگاه كالیفرنیا می‌گوید كه بومیان دنیای دیجیتال، یعنی جوانانی كه در دنیای لپ‌تاپ، تلفن همراه، پیامك و «توئیتر» به دنیا آمده‌اند، شبكه عصبی خود را مجدداً ایجاد كرده‌اند. این افراد در انجام هم‌زمان چند كار یا جستجوی سریع بهتر هستند، اما این امر به قیمت دیگر مهارت‌هایی است كه نسل‌ها توسعه پیدا كرده است، مهارت‌های یادگیری سنتی. فكر كردن، از قشر پیشانی كه به ما كمك می‌كند تصاویر كلی‌تر را ببینیم، به شكل انتزاعی استدلال كنیم و پیشاپیش تصمیم‌گیری نماییم، به دیگر نواحی كه این موارد را بیشتر درونی و كمتر تلقینی می‌نماید، حركت كرده است. «كریس روان»، درمانگر شغلی، كه محققی جدی در زمینه آثار عمیق فن‌آوری بر كودكان است، توجه ما را به تحقیقات پروفسور «آكیو موری» از دانشگاه «نیهون» در توكیو جلب می‌كند. «موری» می‌گوید بازی‌های ویدئویی فعالیت لوب پیشانی مغز را سركوب می‌نماید.

 خاطرات نخستین روز مدرسه کودکتان را ثبت کنید!

برای یک بچه کم سن شاید مرحله‌ای مهم‌تر از رفتن به مهد کودک وجود نداشته باشد. اولین روز مهد کودک، هم برای والدین و هم برای کودکان هیجان‌انگیز و احساس برانگیز است.

همان طور که پدر و مادرها می‌دانند، کودکان به سرعت بزرگ می‌شوند و اولین روز کودکستان در یک چشم بر هم زدن می‌گذردو تا چشم باز کنید فرزند شما در دبیرستان خواهد بود.

طبق آمار رسمی دولت سی‌هزار دانش‌آموز و ده‌هزار مربی، معلم و مدیر

 معتاد به مواد مخدر در نظام آموزشی ایران حضور دارند

یکی از اخباری که این روزها در هیاهوی خبرهای داغ رسانه‌ها کم‌رنگ شده و حتی با وجود اظهارات مقام‌های کشور و برگزاری مناظره تلویزیونی اعتیاد در جامعه مسکوت ماند خبر وجود سی هزار دانش‌‌آموز و ده هزار معلم و مدیر معتاد به مواد مخدر بود که بسیاری را دچار شوک کرد.

هنگامی که بابک دین‌پرست معاون ستاد مبارزه با مواد مخدر خبر از وجود دانش‌آموزان و معلمان معتاد به مواد مخدر در سیستم آموزش و پرورش کشور می‌داد کم‌تر کسی گمان می‌برد که این بلای خانمان‌سوز می‌تواند به مراکز آموزشی کشور هم رخنه کند و سبب افزایش نگرانی‌ها شود.

با وجود آن‌که این روزها رسانه ملی و برخی رسانه‌های دیداری و شنیداری به نقل از مقام‌های کشور اخباری پیرامون عواقب اعتباد و راه‌کارهای پیشگیری و درمان آن می‌دهند اما گویا کسی به خبر جوان‌تر شدن سن اعتیاد (۱/۳ سال به نقل از ستاد مبارزه با مواد مخدر) واکنش نشان نمی‌دهد.

چندی پیش بابک دین‌پرست معاون ستاد مبارزه با مواد مخدر در یک نشست خبری با بیان این‌که میانگین سن اعتیاد کاهش چشم‌گیری داشته و این حتی شامل مدارس و مراکز آموزشی هم می‌شود خبر از وجود حدود نیم درصد معتاد در مدارس کشور داد.

هرچند که دین‌پرست به طور رسمی تعداد دقیق معتادان را اعلام نکرد اما با ۱۲ میلیون و هشتصد هزار دانش‌آموز می‌توان دریافت که حدود سی هزار دانش‌آموز در مدارس کشور وجود دارد.

معاون ستاد مبارزه با مواد مخدر ضمن انتقاد از عدم اطلاع رسانی دقیق و هم‌چنین عدم وجود زیرساخت‌های فرهنگی برای آگاهی دادن به مردم از وجود ۲۲ درصد معتادان دارای مدرک لیسانس و بالاتر که به عنوان معلم، مدیر و یا معاون در مدارس فعالیت می‌کنند ابراز تاسف کرد.

موضوع اختلاف میان ستاد مبارزه با مواد مخدر و دستگاه‌های ذیربط طی سال‌های اخیر سبب شده که مسوولان به جای ریشه‌یابی و انجام فعالیت‌های کاهش‌ دهنده درصدد پاسخگویی به یکدیگر و تلافی مصاحبه‌ها در رسانه‌ها باشند و در واقع پرداختن به حاشیه آن‌ها را از اصل دور کرده است.

چاره‌جویی به‌جای فرافکنی

حتا اگر آمارها هم دستخوش تغییرات شوند اما چیزی که عیان است وجود دانش آموزان و البته برخی مربیان و معلمانی است که در دام اعتیاد افتاده‌اند و بهتر است مسوولان ذیربط هر چه سریعتر بجای فرافکنی به فکر چاره باشند.

پژوهش‌گر و استاد دانشگاه تاکید کرد:

ضرورت آموزش کودکان پیش از دوره دبستان

یک پژوهش‌گر و استاد دانشگاه در نشست تخصصی ترویج کتاب‌خوانی بر ضرورت آموزش‌های لازم به کودکان پیش از ورود به دبستان تاکید کرد.

به گزارش سرویس آموزش و پرورش پانا، فرخنده مفیدی در این نشست که با موضوع "کتاب، بازی‌ها و خواندن" در کتاب‌خانه مرجع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد با بیان این موضوع گفت: با توجه به این‌که بیشترین رشد مغزی افراد از نظر کمیت در دوران خردسالی و پیش از ورود به دبستان صورت می‌گیرد توجه ویژه به آموزش آن‌ها در این دوره از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی افزود: از هر جنبه‌ای به این موضوع نگاه کنیم اهمیت و فواید مثبت این امر را خواهیم دید به طور مثال اگر بخواهیم توجیه اقتصادی داشته باشیم در جوامع توسعه یافته به تجربه ثابت شده اگر هزینه‌ای در بحث آموزش پیش از دبستان کودکان و یا تولید محتوا برای آن‌ها صرف شود ضمن تاثیر مثبت در عملکرد تحصیلی با هزینه بسیار کمتری نیز در دوره‌های بعدی آموزش روبه‌رو خواهیم شد.
مفیدی هم‌چنین یادآور شد: در بحث اجتماعی نیز پژوهش‌های انجام گرفته نشان از منش، شخصیت و رفتارهای مطلوب کودکانی دارد که آموزش‌های پیش از دبستان را دیده‌اند.
مدیر گروه آموزش دانشگاه علامه طباطبایی خاطر نشان کرد: اگر بتوانیم زمینه‌های مناسب برای پرورش یک شهروند خوب را فراهم کنیم رسالت خود را انجام داده‌ایم و برای این مهم باید برای آموزش افراد در دوران خردسالی و کودکی برنامه‌ریزی داشته باشیم.
وی افزود: خوشبختانه امروز نگرش‌ها در جامعه به سمت کودک محوری است بنابراین باید تلاش کنیم محتوای مناسب برای رشد و پرورش کودکان فراهم کنیم.

تازه وارد مهمانی شده اید که کوچولوی تان شروع می کند از سر و کله میزبان بالا رفتن. یک جا بند نمی شود و مدام وسط حرف دیگران می پرد. یکی از مهمانان به کنایه به شما می گوید باید فرزندتان را نزد روانپزشک ببرید چون احتمالاً بیش فعال است. اما آیا واقعاً فرزند شما چنین مشکلی دارد یا این تنها یک ویژگی رفتاری است که در اصطلاح به آن شیطنت گفته می شود. حالا وقت آن است که نگاه دقیق تری به این مشکل بیندازید تا از سوءتفاهم درباره فرزندتان پیشگیری کنید.  

 بیش فعالی چیست؟

این اختلال یکی از اختلالات شایع و در عین حال با تشخیص سخت برای پزشکان است. اختلال بیش فعالی بیماری پیچیده ای است و اغلب تشخیص داده نمی شود. درباره کودکی که با چنین اختلالی تشخیص داده می شود ۳ علامت را نباید از یاد ببرید که شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز و در نهایت اعمال تکانه ای (کارهای ناگهانی و غیرقابل پیش بینی) است. 

در همین رابطه: 

زمانی که پزشک بتواند جزئیات لازم را از والدین و مدرسه به دست آورد می توان معیارهای لازم را در نظر گرفت. علائم اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی باید در بیشتر از یک مکان دیده شود مثلاً خانه و مدرسه و البته اینکه برای چند ماه این علائم بروز کند. داشتن ۶ علامت یا بیشتر از علائم اختلال کم توجهی یا بیش فعالی که باید دست کم ۶ ماه وجود داشته باشد تا بتوان گفت کودک بیش فعال است.

علائم بیش فعالی

تعدادی از علائم مربوط به بیش فعالی و اختلال توجه و تمرکز شامل موارد زیر است:

ـ کودک غالباً با دست هایش بازی می کند و در جایش می لولد.

ـ کودک معمولاً کلاس را ترک می کند.

ـ غالباً می دود یا می پرد.

ـ اغلب بازی یا فعالیت هایش پر سروصداست.

ـ به نظر می رسد کودک همیشه در حال حرکت است.

ـ زیاد صحبت می کند.

ـ از توجه به جزئیات ناتوان است.

ـ اغلب قادر به پیگیری دستوران یا اتمام کارها نیست.

ـ اغلب وسایل خود را گم می کند.

ممکن است کودک شما بیش فعال باشد

برای کودکی با اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی انجام برخی رفتارها ممکن است سخت تر باشد. حال بهتر است این سوال ها را از خودتان بپرسید:

ـ آیا زمانی که از کودک تان می خواهید کاری انجام دهد مشکلی در شنیدن دارد؟

ـ آیا او نسبت به دیگر کودکان سریع تر هیجان زده می شود؟

ـ آیا خانه شما در زمان غذا خوردن، به خواب رفتن، شستن دندان ها و دیگر کارها به میدان جنگ بدل می شود؟

ـ آیا معلم شما نسبت به رفتار کودک شما در مدرسه نگران است.

ـ و زود تمرکزش را از دست می دهد و فراموش کار است؟