تجربیات مامانای پیش دبستانی نیو استریتز تایمز» در مقاله‌ای به قلم «وان هولایمی» می‌نویسد: اگر فرزند شما به راحتی درباره نابود كردن غریبه‌ها صحبت می‌كند یا در اتاق نیمه تاریك خود فیلم‌های خشونت‌آمیز تماشا می‌كند، این امر یك زنگ خطر است. كودكان در سراسر دنیا هر روز مشغول جنگ در دنیای كوچك درون جعبه‌هایی هستند كه همراه دائمی آن‌ها است. وقتی كودكی بر سر میز رستوران و هنگام غذا خوردن بر گوشه میز می‌كوبد و گوشت‌ها را از هم جدا می‌كند، والدین هیچ فكر خاصی در مورد آنان نمی‌كنند.
* اثرات این بازی‌ها فراتر از افزایش موقت رفتار و افكار خشونت‌آمیز است
این امر به غیر از آن كه آنان را تبدیل به والدینی بیش از حد مهربان كند، چه اثری دارد؟ چه اثری بر كودك دارد؟ پروفسور «كرایژ آندرسون» از مركز «مطالعات خشونت» در دانشگاه ایالتی «آیوا» می‌گوید گمانه‌زنی درباره اثرات خشونت رسانه‌ای بر كودكان بیش از 30 سال قدمت دارد. او در مطالعه‌ای به همراه دیگر محققان در آمریكا و ژاپن (در نشریه رسمی آكادمی طب اطفال آمریكا در سال 2008) پی برد كه اثرات این بازی‌ها فراتر از افزایش كوتاه مدت افكار، احساسات و رفتار خشونت‌آمیز در نوجوانان است.
رابطه مثبت شناخته شده‌ای میان عادت به انجام بازی‌های ویدئویی خشونت‌آمیز و اشكال خفیف و شدید خشونت فیزیكی وجود دارد. این مطالعه، اعتقاد به این امر كه كودكان در جوامع فردگرا مانند آمریكا بیشتر مستعد این اثر هستند را رد می‌كند. نتیجه گزارش این است: «این كه هر دو این فرهنگ‌ها منجر به اثرات عمده بلندمدت با یك شدت می‌شوند، نشان دهنده قدرت بازی‌های خشن ویدئویی در اثرگذاری بر مسیر رشد كودكان به شكلی مضر است.»
* كوچك‌ترها بیشتر در معرض پرخاشگری قرار دارند
فرضیه‌ای مشهور دیگر درباره گرایش به خشونت نیز ارائه شده است. احتمالاً این یكی را شنیده‌اید: نه، فرزند من پرخاشگر نیست، او خانواده خوبی دارد و اثرات بدی در اطراف او وجود ندارد، این موضوع در فرهنگ ما نیست. تمام كودكان اگر مدام در معرض بازی‌های خشن ویدئویی باشند، پرخاشگر می‌شوند، و كوچك‌ترها بیشتر از بزرگ‌ترها مستعد این امر هستند. عصب‌شناسان هر روز اطلاعات بیشتری درباره شكل‌پذیری مغز انسان كشف می‌كنند: چگونه مغز با ایجاد مسیرهای جدید یا جابجایی تأكید از یك قسمت مغز به قسمت دیگر، خود را با استفاده متغیر و شرایط وفق می‌دهد.
* كودكان عصر دیجیتال، مهارت‌های یادگیری سنتی را از دست داده‌اند
كلاً فن‌آوری چیز بدی نیست، اما كودكی را تصور كنید كه چندین ساعت در روز پای دستگاه «پلی استیشن» خود نشسته و بیگانگان جهش‌یافته را نابود كرده یا در سرزمین‌های مجازی سفر می‌كند. فن‌آوری دیجیتال چگونه این كودك را تغییر می‌دهد؟ قبلاً هم بارها این مطلب گفته شده است، اما اجازه دهید باز هم تكرار كنیم. دكتر «گری اسمال»، استاد روان‌پزشكی و علوم زیست رفتاری در دانشگاه كالیفرنیا می‌گوید كه بومیان دنیای دیجیتال، یعنی جوانانی كه در دنیای لپ‌تاپ، تلفن همراه، پیامك و «توئیتر» به دنیا آمده‌اند، شبكه عصبی خود را مجدداً ایجاد كرده‌اند. این افراد در انجام هم‌زمان چند كار یا جستجوی سریع بهتر هستند، اما این امر به قیمت دیگر مهارت‌هایی است كه نسل‌ها توسعه پیدا كرده است، مهارت‌های یادگیری سنتی. فكر كردن، از قشر پیشانی كه به ما كمك می‌كند تصاویر كلی‌تر را ببینیم، به شكل انتزاعی استدلال كنیم و پیشاپیش تصمیم‌گیری نماییم، به دیگر نواحی كه این موارد را بیشتر درونی و كمتر تلقینی می‌نماید، حركت كرده است. «كریس روان»، درمانگر شغلی، كه محققی جدی در زمینه آثار عمیق فن‌آوری بر كودكان است، توجه ما را به تحقیقات پروفسور «آكیو موری» از دانشگاه «نیهون» در توكیو جلب می‌كند. «موری» می‌گوید بازی‌های ویدئویی فعالیت لوب پیشانی مغز را سركوب می‌نماید.
*نوار مغزی كودكانی كه زیاد بازی می‌كنند شبیه كسانی است كه به زوال عقل دچار شده‌اند
«موری»، كه متخصص عصب جمجمه‌ای در دانشگاه «نیهون» توكیو است، نوار مغز 240 نفر بین سنین 6 تا 29 سال را مورد بررسی قرار داد. او دریافت افرادی كه به طور مرتب به بازی‌های ویدئویی می‌پردازند، در شرایط فعال ادراكی، موج فعالیت مغزی بتای لوب پیشانی‌شان كمتر از افراد معمولی است. آنچه بیشتر نگران كننده است این است كه بررسی‌ها نشان داد نوار مغزی بازی‌كنندگان شبیه نوار مغزی افرادی است كه دچار زوال عقل شده‌اند.
* بازی‌های ویدئویی، ناحیه مسئول ادراك و یادگیری در مغز را فعال نمی‌كند
برای افرادی كه از بازی‌های ویدئویی به عنوان ابزار سرگرمی كودكانشان استفاده می‌كنند، این انتخابی میان آسودگی و ناحیه پیشانی مغز كودكانشان است. پروفسور «ریونتا كاواشیما» از دانشگاه «توهوكو» ژاپن، فعالیت مغزی نوجوانان در حال بازی با «نینتندو» را مورد بررسی قرار داد. استفاده ساعتی و روزانه از این ناحیه فقط دید و حركت را تحریك می‌كند، اما ناحیه پیشانی كه مسئول رفتار و تصمیمات منطقی است نادیده گرفته می‌شود.
كودكانی كه اثرپذیری زیادی از «نینتندو» دارند ممكن است در كنترل خود مشكل داشته باشند. بازی‌های ویدئویی بر بخشی از مغز كه مربوط به برانگیخته شدن احساسات و عواطف است، اثر می‌گذارد. بخش‌های خشونت‌آمیز بازی‌های ویدئویی مراكز برانگیختگی مغز را تحریك كرده و كاری به نواحی قشری مسئول ادراك و تفكر ندارد.
* راه حل این مشكل، پرداختن به مهارت‌های سنتی در كنار استفاده از این دستگاه‌ها است
این اطلاعات در فاز غربالگری در دوران نوجوانی مهم است. این فاز زمانی است كه مغز تصمیم می‌گیرد بخش‌های مهم را نگه داشته و بقیه را از بین ببرد؛ و هنگامی كه این ارتباطات «بی‌اهمیت» در دوران بزرگ‌سالی از بین می‌رود، احتمالاً این موضوعی همیشگی است، و جای خود را به قدرت‌های ادراكی می‌دهند. دكتر «جی گید» از مركز ملی سلامت آمریكا می‌گوید این ارتباطات عصبی مهم هستند. «توانایی‌های ادراكی ما به این طریق شكل می‌گیرند و پس از آن تغییر آن‌ها بسیار دشوار است.» البته دور نگه داشتن فرزندان از كامپیوتر، تلفن همراه و بازی‌های ویدئویی غیر ممكن است، اما نكته اصلی كنترل این موضوع است. فرزندان باید گهگاه از این دستگاه‌ها دور شده و به مهارت‌های سنتی بپردازند
خاطرات نخستین روز مدرسه کودک تان را ثبت کنید! 
